Niet zoveel van jullie
zullen bekend zijn met de campagne van de Fietsersbond. ‘Rij 2 op 5’. Wat die
beoogt te doen is ons aanmoedigen om - twee op de vijf van onze werkdagen - met
de fiets naar het werk te gaan. Oké, voor ons zijn dat nu nog even geen
werkdagen; de reis gaat nog steeds boven de bestemming. En dan vinden we twee
op vijf ook nog wel een beetje karig. Maar vier op vijf daarentegen… precies
goed. Vier dagen de nadruk op fietsen en dan - tenminste - één dag de nadruk op
iets heel anders. Die tenminste één dag maakt de fietsdagen toch wel serieus
aantrekkelijker. Bovendien werkt het goed om te voorkomen dat fietsen weer een
doel op zich wordt. En zo zijn we - nog net niet voor we er zelf erg in hadden
- aan het eind van ons eerste traject aangekomen: San Sebastian in Spaans
Baskenland.
Wat begon met een valse NS-start tussen Dordrecht en Lage Zwaluwe ging verder vanaf pakweg de
Belgisch-Franse grens tot waar we nu zijn. Dat zijn 1.330 fietskilometers in
ruim 80 fietsuren verspreid over 22 fietsdagen. En ongemerkt betekent dat ook
al een Mount Everest aan stijg- en daalmeters. Voor de fietsfanaten of
anderszins statistiekliefhebbers: bekijk hier onze fietsstatistieken. En voor de volledigheid: hierbij onze route in Frankrijk op de kaart!
Maar statistieken
vertellen natuurlijk hooguit de helft - of het gemiddelde - van het verhaal. En
dat terwijl Frankrijk heel afwisselend is geweest. De Medoc en Les Landes waren
misschien wat vlakke en saaie uitsmijters, maar ‘a-la’. Ondertussen hebben we
de Fransen aanzienlijk beter leren kennen en zijn we bijna helemaal thuis in de
ongeschreven regels van het vakantiefietsen. Zo kun je zwaaien naar alle
fietsers, maar praten komt er alleen maar van met andere vakantiefietsers (of
een incidentele communicatieve wielrenner). Fietsen op ‘de witte en de gele
wegen’ gaat prima, maar zo gauw je op de rode komt wordt het toch echt het met
hand en tand verdedigde domein van de Franse automobilist. En als er dan ook
nog een fietspad in de buurt is - ongeacht de kwaliteit of de staat van
onderhoud - reken dan op genoeg weinig subtiele automobilisten die je dat
haarfijn duidelijk maken. Die beheersen zonder twijfel de kunst van het
ongevraagd adviseren. En oh ja – zodat je het weet - toeteren als automobilist
en laat staan vrachtwagenchauffeur is echt niet leuk. Ook als het is bedoeld om
moed in te toeteren; doe maar niet. De fietshelm - die hebben we inmiddels
allebei - is er zeker ook om je te beschermen tegen de automobilist die graag
een punt wil maken. Desondanks - en dankzij onze brede schouders en
fietsglimlach - zijn we nog helemaal ongeschonden uit deze kleine strubbelingen
gekomen. Een verhaal op zich zijn de Franse bruggen; col-hoogten met veel
Atlantische zijwind. Elke keer is het weer een mooi avontuur op de halve meter
fietsstrook langs de rode tweestrooks D-wegen. En hartverwarmend is de
regelmatige en vriendelijke ‘bon courage’ die we toegeworpen krijgen; hoewel
dat meestal berg in zicht betekent…
Spanje is gelijk weer
anders dan Frankrijk. In veel opzichten. Om te beginnen vliegen de hoogtemeters
ons direct om de oren. Maar daarnaast worden we niet alleen vriendelijk
bekeken, maar vooral gelijk vriendelijk aangesproken. Met vragen over wie we
zijn, van waar naar waar we fietsen, hoeveel per dag en ga zo maar door voelen
we ons meteen weer meer op reis. En dat wordt versterkt door het Spaans en het
eigenwijze karakter van het Baskenland. We vallen middenin de traditionele fiestas del pueblo (dorpsfeesten) en
doen ons tegoed aan het geweldige Baskische eten. San Sebastian heeft het
zelfvertrouwen - volgens kenners niet ongegrond - om zich tot culinaire
hoofdstad van de wereld uit te roepen. Voor ons zijn dat vooral de geweldige
Pintxos; Tapas maar dan anders. De bar staat afgeladen vol met hapjes, je pakt
de avond door wat je hebben wilt en aan het eind van de rit weet de barman je
op onnavolgbare wijze precies te vertellen wat je gegeten en gedronken hebt.
Zelfs tijdens Spanje - Italië, in een afgeladen bar, ging dit zesde zintuig
eetsysteem niet onderuit. San Sebastian voelt als een gepaste beloning voor
ruim drie weken fietsen. En dus maken we er hier even een Baskische vakantie
van. Met de stemming van de Spanjaarden zit het na de 4-0 overwinning tegen
Italië ondertussen wel goed.
Verder komt het
vakantieseizoen nu echt los; wat voor ons toch echt wel wennen is. Misschien is
het hierna wel tijd om wat mooie en rustige stukken Pyreneeën op te zoeken.
Maar dat - dwars over de Pyreneeën of toch een beetje zuidelijker door Spanje -
gaan we na deze Baskische vakantie wel weer bezien. Eerst even vier op vijf
omdraaien.
 |
| Onze eerste echte klim! En voor meer moois: klik hier! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.