Meimaand in Nederland

Directe aanleiding voor deze blog is de Chinees in Forges-les-Eaux. Forges-les-Eaux? Ja, dat klinkt Frans en dat is het ook. Het is even sinds we geblogd hebben. En voor diegenen die dat nog niet weten, sindsdien zijn we niet in Laos en China geweest. Ondertussen hebben we wel stukjes Nederland, Duitsland, België en Frankrijk gezien; heel exotisch kunnen we je vertellen. Maar laten we jullie eerst even bijpraten.

In Birma werd duidelijk dat we - door omstandigheden thuis - de behoefte kregen om onze reis kort te onderbreken. Na even goed kauwen op die wens was onze keuze duidelijk: de meimaand werd voor thuis. Laos en China lopen niet weg en dus hebben we ons ticket naar Europa - dat stond voor eind mei - omgeboekt naar eind april. Bij die keus hoorde een sterk onderliggend gevoel dat we nog niet willen blijven hangen in Nederland, vooral omdat we erg veel zin hebben om aan onze afsluitende maanden van de reis te beginnen: op de fiets door Europa. Wel klaar om naar huis te gaan, maar nog niet klaar om te blijven.

En zo hadden we ineens nog maar zes dagen Chiang Mai te gaan - na Birma - om na te genieten van Azië. Nog een keertje langs om te lunchen bij We women. En verder gewoon een beetje zijn… Bijzondere dagen, niet in het minst omdat we op de valreep nog een stevige parasiet meegenomen hebben uit Birma. Dat was misschien niet het meest ‘waardige’ afscheid, maar dat hebben we dan ook maar weer meegemaakt. In die redelijk afgematte toestand hadden we overigens sowieso onze reisplannen moeten stellen. Naar huis dan maar.

Met twaalf schilderijen uit Birma onder onze arm (waarover later meer) komen we aan op Schiphol. Daar wacht ons zowaar een ontvangstcomité, inclusief jongste familielid Quintijn. Hoewel Maartje de eerste week nog geveld werd door ziekte - de tropenarts in Nijmegen mocht er zelfs wat van vinden - was het direct fijn om thuis te zijn; compleet anoniem onder de Nederlanders. En voor wat betreft de tijd met de familie; die heeft ons meer gebracht heeft dan we vooraf hadden durven hopen. Mooie gesprekken, tijd om weer een beetje bij te raken en alle ruimte om ook onze eigen ideeën plek te geven.

Meer dan gehoopt, met zelfs tijd om bij een paar vrienden langs te gaan, tijd voor verlaat kraambezoek aan Eline en Thijs, tijd voor broers en ouders en tijd om ons nog twee dagen als toeristen in de Jordaan onder te dompelen. Maar met duidelijke prioriteiten bij de familie - omschakeltijd inbegrepen - hebben we lang niet genoeg tijd gehad om het hele rondje te maken. Sterker nog, we vertellen sommigen nu voor het eerst dat we in de buurt geweest zijn. Al met al voelde de tijd in Nederland als onderdeel van onze reis; van alles te ontdekken en uit te zoeken.

Terug naar de Chinees in Forges-les-Eaux. De meimaand in Nederland werd drie weken. Opgeladen en wel zijn we met de fiets in de trein - met een onvoorzien stukje trappen van Zwijndrecht naar Lage Zwaluwe vanwege werkzaamheden aan het spoor - vertrokken naar Frankrijk. De Chinees in Forges-les-Eaux - die overigens beter Nederlands sprak dan wij Frans - maakte ons weer even bewust van de reis die we maken. Dit komende stuk is er om bij te komen van alle verre indrukken. Om uitgerust thuis te komen. Om plannen te maken; die gaan over werk, wonen, de komende tijd in Nederland. Op de fiets zakken we af langs door Normandië richting Spanje (Bilbao) om daar af te buigen naar Barcelona. Verder reiken de fietsplannen nog niet, maar ongetwijfeld plakken we er nog een mooi stuk route aan vast.

Maar eerst nog even genieten van het Franse leven. De komende twee weken hebben we beschikking over een mooie Franse boerderij in Normandië; oorspronkelijk bedoeld als plek om familie te gaan ontmoeten. Nu we in Nederland zijn geweest vervalt dat doel een beetje. Maar er zijn nog steeds vrienden en familie over die ons graag nog even gezelschap komen houden. Over twee weken trappen we door; dan pakken we de draad met dit blog ongetwijfeld weer op. A bientôt!

Weer in Nederland!

Dan nog even over de schilderijen uit Birma. Bij kunstgalerij Pansodan in Yangon hebben we moderne Birmese kunst opgehaald. Ook kunstsmokkelaar kan nu op ons CV. De schilderijen - straks een kleine veertig in totaal - worden deze zomer in Amsterdam geëxposeerd en - vermoedelijk in oktober - geveild. De opbrengsten gaan rechtstreeks naar de Birmese kunstenaars en de meeropbrengsten naar We women. De expositie en de veiling worden georganiseerd door We women. Bijzonder de moeite waard. We houden jullie op de hoogte.