Veel lijkt hier nog steeds hetzelfde als in Europa, maar het is en werkt toch echt anders. Of het nu de seizoenen zijn, het voorjaar, de zon die ’s middags in het noorden staat, of de taal. Zo maakt het vakantiegevoel langzaam plaats voor ‘onderzoekswerk’. Hoewel de taal dat onderzoek en het verzamelen van informatie wat minder gemakkelijk maakt. Maar de basiszinnen beginnen te komen, en met gebaren en vooral veel lachen kom je ook een heel eind. De Argentijnen lijken vrij gereserveerd, maar volgens onze Belgs pratende Argentijnse gastvrouw in de posada (later meer) kijken de Argentijnen een beetje de kat uit de boom en denken ze: wat doen die hier? Want wat is híer nou te zien of te doen?
Iets over het openbaar vervoer – ja, we hebben ons werk echt al losgelaten hoor – en dan vooral de bussen. Die zijn fantastisch! Sander krijg je in Nederland met geen 10 paarden in een bus, maar hier geen problemen. Vooraf was voor ons niet zo duidelijk of we overal even gemakkelijk zouden kunnen komen, maar de bus brengt je overal. Van het bescheiden Uspallata naar het kleine bergdorpje Puentas del Inca tot in de wijnstreek. Iedereen gebruikt hier de bus, wat het busreizen betaalbaar en effectief maakt. Meestal zijn het dubbeldekkers, waar we boven voorin kunnen zitten. Doorgaande bussen stoppen maar weinig en schieten lekker op, en lokale bussen komen overal en kun je gewoon met hand ophouden staande houden.
We zitten nu in het stadje San Juan, te wachten op een bus die ons vanavond nog naar San Agustin del Valle Fertil gaat brengen. We komen uit de Mendoza-streek, waar we de afgelopen week hebben doorgebracht. Heel gevarieerd: van de hoogste berg in de Andes tot een lieftallige wijnstreek in de buurt van het lager gelegen Mendoza. De bergen trokken toch het meest, we hadden ook echt zin in wat ruige natuur. Dus eerst richting Aconcagua, de hoogste berg buiten de Himalaya (bijna 7000 meter). De gletsjer (die je misschien op de foto kan ontwaren) is al 300 meter dik, om wat gevoel voor verhoudingen te krijgen. Wandelend in de sneeuw, met een gortdroge wind hebben we deze berg bewonderd. (Nee, niet getrotseerd…). En in een vallei halverwege Aconcagua en Mendoza hebben we een paar dagen doorgebracht met paardrijden, fietsen en sterren kijken. En voor Sander wat frisse berglucht voor zijn verkoudheid.
Terug in Mendoza vielen we middenin de Primavera. Tsja, in een stad met studenten in een hostel wat we niet zelf uitgezocht hadden, is de feestdag (en met name de nacht) toch wat minder idyllisch dan aanvankelijk geschetst. Sander was ’s nachts waarnemend nachtportier, met dank aan een local die nog ingewerkt moest worden (sisi). Ook voor het eerst in onze lakenzak geslapen (tussen de nachtelijke gezangen door). En dus, veel geleerd ;-) Voortaan in elk geval niet meer bij aankomst betalen…
Maar dan… Hoe fijn het kan zijn om te landen op een heerlijke plek die mooi is en goed voelt. Midden in de wijnstreek rondom Mendoza hebben we twee nachten op posada Cavieres doorgebracht (check: http://caviereswines.com), opgebouwd en gerund door een Belgisch/Argentijns stel: Hans en Alina. Een goede uitvalsbasis om de wijnstreek te verkennen en wat meer soorten malbec-wijnen te proeven. En ook weer op de fiets. Vanochtend was het niet het allermakkelijkst om weg te komen van dit heerlijke plekje en de gastvrijheid. En toch, na een even warm afscheid als ook onthaal, is het ook weer erg goed om onderweg te zijn.
 |
| Malbec is the best! En voor meer omgeving: zie fotoboek! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.