Nieuwe hoogten

Bolivia tot nu toe?! In één woord gewéldig! Aangekomen in La Paz nemen we even tijd voor een eerste nabeschouwing. Het beste wat we kunnen doen na een woeste busrit van Uyuni naar La Paz ;-) Hoe zag onze week er uit? Vanuit Salta zijn we naar de Boliviaanse grens getrokken, waar de veranderingen zich direct opstapelden. Van een land dat voor 97% uit mensen met Europese roots bestaat, gaan we over naar 55% Indiaans-Boliviaanse roots. Het werd armer - Bolivia is het armste land van Zuid-Amerika - , vriendelijker, drukker met rugzaktoeristen en… hoger! Al voor aankomst in Tupiza zijn we hoogvlakten boven de 4.000 meter overgestoken. Aan die nieuwe hoogten hebben we flink moeten wennen. Zeker slapen op hoogte was de eerste nachten lastig. Maar acclimatiseren was geen straf. Tupiza is een fijn en sfeervol stadje waar we de Bolivianen rustig leren kennen. Bovendien hebben we aan de grens David en Amelia uit Nieuw-Zeeland ontmoet, waardoor ons gezelschap ineens is verdubbeld. Gezamenlijk hebben we een vierdaagse jeepsafari geboekt. En zo kwamen we vanaf donderdag echt aan nieuwe hoogten toe.

Met Nancy en Carmelio als gids/kok en chauffeur zijn we in onze ‘oude’ Nissan Patrol door het zuid-westen van Bolivia naar de Salar de Uyuni getrokken. Lange dagen in de jeep langs de meest bizarre natuurverschijnselen. Lama’s en flamenco’s, mineraal-, lithium, borax-, en zoutmeren, (semi)actieve en uitgedoofde vulkanen, hoogvlakten, passen tot 5.000 meter en de meest onwaarschijnlijke kleurencombinaties. De nachten waren koud en de lucht droog, stoffig en zout. Dorpjes zonder warm water en elektriciteit en dus rustig afkicken van mobiel bereik. En juist in die dagen gebeuren er dingen waarvoor je bereikbaar wilt zijn, zo gaat dat dan… Maar hoe eenvoudig ook; Nancy heeft ons verwend met uitstekende eten onderweg. Dus aan het eind van de tour weer wat meer vlees op de botten.

De tour had een mooie opbouw, zodat het hoogtepunt voor het laatst werd bewaard. Vanuit een hostel van zout reden we voor zonsopgang de Salar de Uyuni op. Deze zoutvlakte is de grootste in zijn soort, ongeveer even groot als de provincies Gelderland en Utrecht samen. De vlakte is door platentectoniek opgetild en door jaarlijkse regenval perfect uitgevlakt. Op de vlakte liggen oude koraaleilanden – nu begroeid met cactussen tot zo’n 900 jaar oud - ; die verraden dat we eigenlijk op de bodem van de oceaan staan! De Salar is vooral beroemd door zijn bizarre perspectieven. Bekijk vooral de foto’s. Ja, na deze week is het heel gemakkelijk om van Bolivia te gaan houden!

Lekker hapje. En hier is nog meer te vinden!

3 opmerkingen:

  1. Wat een jaloersmakende verhalen en foto's! En dat terwijl het in Nederland somber herfstig is en de ommekeer naar het 'alledaagse' leven maar niet wil wennen. Geniet, geniet, geniet; met intense en volle teugen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo, ben weer helemaal bijgelezen en heb genoten van de mooie, indrukwekkende én hilarische foto's. Knap staaltje werk, die fotosessie op de zoutvlakte.
    Hier is het 'gewone' leventje weer begonnen. Weer aan het werk sinds 2 weken, bevalt erg goed. De dagen worden hier in rap tempo weer kort en de herfst is echt begonnen. Gelukkig hebben we genoeg om van te genieten; Zoë lacht wat af en begint steeds meer te brabbelen.

    Ik kijk uit naar jullie volgende verslag. Ga zo door met genieten! Liefs Kyra

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Esther van der Gulik13 oktober 2011 om 15:46

    Wat een geweldige foto's! Superleuk. En leuk om jullie belevenissen te volgen.

    Groetjes, Esther

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.